ในปรัชญานิพนธ์เรื่อง "อุดมรัฐ" (The Republic) เพลโตได้เคยพูดถึงเรื่องสังคมในจินตนาการที่สมบูรณ์แบบ เขาเชื่อว่านักปรัชญาในสมัยนั้นอยู่ในสถานะสูงสุด และได้รับดารศึกษามากกว่าคนทั่วไป ดังนั้นเหล่านักปรัชญาทั้งหลายจะยินยอมเสียสละความสบ่ยส่วนตัวเพื่อปกครองพลเมืองให้ รองจากนักปรัชญาก็คือ ทหาร ที่ทำหน้าที่ปกป้องประเทศ และต่ำกว่าเพื่อนก็คือ เหล่ากรรมกรผู้ใช้แรงงาน เพลโตยังเชื่อว่าคนทั้ง 3 ระดับชั้นเป็นสมดุลแล้ว  โดยใช้เหตุผลคอยควบคุมความรู้สึก และความปรารถนา.... 

เพลโตอาจมีเหตุผลในยุคสมัยของเขา แต่แน่นอนค่ะว่า อุดมรัฐ หรือ The Republic นั้น คงไม่สามารถนำมาใช้กับการเป้นผู้นำ ของทุกองค์กรในยสมัยนี้... ยุคสมัยที่ไม่มีอีกแล้วกับการแบ่งชนชั้น ยุคสมัยที่ไม่มีอีกแล้วกับการออกคำสั่งแบบไร้เหตุผล ยุคสมัยที่ไม่ว่าเจ้าของหรือลูกจ้าง ไม่ว่าผู้จัดการหรือลูกน้องล้วนมีความสำคัญเท่าเทียมกัน ทุกคน ทุกตำแหน่งต่างมีหน้าที่สำคัญและมีผลต่อองค์รวมขององค์กร  นักการ กับ นักการตลาด มีหน้าที่ต่างกัน แต่หน้าที่ที่ต่างกันนี้มีเป้าหมายเดียวกันคือ องค์กรต้องเป็นเลิศ และที่สำคัญทุกหน้าที่ไม่ว่าจะเงินเดือนเป็นล้าน หรือหลักพัน หากขาดซึ่งทักษะภาวะผู้นำ จะรายได้หลักพันหรือหลักล้าน ก็ยากที่จะยืนระยะตำแหน่งของตนได้

แล้วไอ้เจ้า "ภาวะผู้นำ" คืออะไร? “ฉันเป็นแค่ลูกน้องกินเงินเดือนหมื่นกว่า ๆ จำเป็นด้วยเหรอคะ ที่จะต้องมีไอ้เจ้า “ภาวะผู้นำ” อะไรเนี่ย “ฉันเป็นแค่พนักงานรายวันรายได้ขั้นต่ำ จะรู้เรื่อง “ภาวะผู้นำ” ไปเพื่อ...นั่นสิคะ... จะรู้ไปทำไม ถ้าคิดแบบนี้ ไม่ว่าเราจะอยู่ในตำแหน่งไหน หน้าที่อะไร เงินเดือนเท่าไหร่ เราก็จะทำงานแบบเช้าชาม เย็นชาม ทำงานตามหน้าที่ ทำงานตามเงินเดือน รอห้าโมงเย็นเมื่อไหร่ฉันไปทันที ทำงานแบบไม่มีความสุข ผลงานออกมาไม่ดี องค์กรก็ไม่ก้าวไกล 

ภาวะผู้นำคือ การที่คน ๆ หนึ่งสามารถใช้ทักษะในการหว่านล้อมชักจูงผู้อื่นให้มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือสนับสนุนและ บรรลุเป้าหมายของส่วนรวม มันหมายถึง ทักษะการขอความร่วมมือจากผู้อื่น ให้ช่วยทำในสิ่งที่ตนเองทำคนเดียวไม่ได้ มันไม่ใช่ทักษะสำหรับตำแหน่งใหญ่ๆโตๆนะคะ แต่มันคือทักษะสำหรับทุกตำแหน่งในองค์กรของเราควรต้องรู้ ต้องมีค่ะ ครั้นถ้าทุกคนในองค์กรมีทักษะผู้นำตรงนี้ มันจะทำให้ทุกๆคนมุ่งไปยังเป้าหมายเดียวกัน นี่คือเหตุผลว่าทำไมองค์กรควรให้ความสำคัญในการให้ทุกคนมีภาวะผู้นำไม่จำเป็นต้องเป็นบริษัทฯ เท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัว, เรื่องครอบครัว, เรื่องความรัก, เรื่องสุขภาพ, เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ,ฯลฯ ทุกเรื่องในชีวิตเราล้วนแล้วแต่ต้องการทักษะภาวะผู้นำในการบริหารจัดการ ดำเนินชีวิตทั้งนั้นค่ะ

นี่คือเหตุผลว่าทำไมองค์กรควรให้ความสำคัญในการให้ทุคนมีภาวะผู้นำ ไม่จำเป็นต้องเป็นบริษัทฯ เท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัว, เรื่องครอบครัว, เรื่องความรัก, เรื่องสุขภาพ, เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ,ฯลฯ ทุกเรื่องในชีวิตเราล้วนแล้วแต่ต้องการทักษะภาวะผู้นำในการบริหารจัดการ ดำเนินชีวิตทั้งนั้นค่ะ ในยุคนี้แล้ว เราคงไม่อยากให้ปราชญ์อย่างเพลโตมาแบ่งชนชั้นในแบบอุดมรัฐของเขาในองค์กรของเราหรอกนะ คงไม่มีใครมีใจอยากทำงานให้ได้ดีในหน้าที่ที่คนอื่นมองว่าต่ำต้อย ส่วนตัวผู้เขียนมองว่าคนที่คิดแบบนั้นคือ "OUT" ไปแล้วค่ะ ยุคนี้แม้แต่ตำแหน่งที่รายได้น้อยที่สุดในองค์กร ก้คือตำแหน่งที่มีคุณค่ามากทัดเทียมกับทุกตำแหน่งหน้าที่ขององค์กร จะทำอย่างไรให้เขาหรือเธอที่อยู่ในตำแหน่งนั้น ๆ ได้เห็นคุณค่าในหน้าที่ของตน และตั้งใจทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ก็อยู่ที่ภาวะผู้นำ ของเขาหรือของเธอเอง และคนรอบตัวพวกเขาค่ะ